Wat is de invloed van testosteron op het hondenlichaam?
Testosteron dient niet alleen voor voortplanting of geslachtsdrift
Testosteron is vooral bekend als het geslachtshormoon testosteron, ook wel androgeen genoemd. Veel mensen denken dat dit hormoon alleen werkzaam is met betrekking tot de voortplanting of de geslachtsdrift.
Testosteron en alle andere geslachtshormonen doen echter heel veel meer dan alleen het ‘regelen’ van de voortplanting. De geslachtshormonen staan in dienst van het hele lichaam bij wel honderden processen. Dit geld voor zowel reuen als teven.
Wat zijn hormonen nu precies?
Hormonen zijn:
Testosteron receptoren (signaalontvangers) komen voor op vrijwel alle weefsels in het lichaam. Testosteron heeft een functie in bijna alle lichaamssystemen.
Het hormoon testosteron heeft invloed op meer dan 110 lichaamsprocessen die niet met de voortplanting (reproductie) te maken hebben.
Het gegeven dat er op vrijwel iedere cel in het lichaam testosteron receptoren aanwezig zijn, geeft al aan dat testosteron enorm belangrijk is voor het lichaam.
Het brein bevat enorm veel receptoren voor testosteron. We weten hierdoor hoe belangrijk testosteron is voor een goed functionerend brein, lichamelijke gezondheid en gedrag.
Als we een hond castreren worden de testikels en bijballen weggenomen. Als de hond ouder wordt zonder dat hij gecastreerd is, neemt de hoeveelheid testosteron in het lichaam zeer geleidelijk af. Dit kost spiermassa. Door castratie ontstaat er een acute en drastische, zelfs dramatische verlaging van het testosteron.
Wanneer het testosteron niveau wordt verlaagd en vooral wanneer dit door castratie acuut gebeurt, zien we een enorme verlaging van de hersenboodschapperstof GABA.
GABA is een dempende of remmende neurotransmitter.
Verlaagde GABA spiegels zorgen voor een toename van arousal (waakzaamheid) waardoor de vatbaarheid voor angst toe neemt. Als het niveau van geslachtshormonen daalt en hiermee samenhangend ook het GABA niveau, kan dit de oorzaak zijn van het ontstaan of het verergeren van angst en zelfs leiden tot paniekstoornissen. Te laag in GABA zorgt voor onrust in het hoofd en het niet goed om kunnen gaan met prikkels. Herstel van angstige ervaringen wordt enorm bemoeilijkt wanneer GABA te laag is. Bij mensen die aan dwangneuroses leiden zien we te lage GABA spiegels. Honden met zogenaamde Compulsive disorders hebben vaak te lage GABA spiegels en andere neurotransmitter problemen, terwijl er ook een te laag testosteron niveau is.
Een verlaagd testosteron geeft stemmingswisselingen en concentratieproblemen.
Verlaagd testosteron geeft verlaging van de stofwisselingssnelheid (hond wordt dikker). Er ontstaat ook een andere vetverdeling op het lichaam.
Nu er meer lichaamsvet is ontstaan, met name buikvet, zet dit buikvet het nog aanwezige testosteron om in oestrogenen. Dit proces heet Aromatase en is niet gewenst omdat de oestrogeenspiegel hierdoor veel te hoog kan worden. We zien dan een vervrouwelijking van het dier en het dier wordt gevoeliger voor tumoren.
Een verlaagd testosteron zorgt eveneens voor het verlagen van Serotonine, een andere neurotransmitter die een grote invloed heeft op emoties. Serotonine wordt ook wel het ‘feelgood’ stofje genoemd. Serotonine is net als GABA een dempende stof. Het reguleert angst en agressie. Een te lage serotonine spiegel in het lichaam kan a-sociaal gedrag en toegenomen agressie veroorzaken. Te weinig serotonine maakt het moeilijker om remmingen op te leggen in allerlei functies, waaronder gedrag.
Te laag serotonine niveau leidt tot:
Ook cortisol, het stresshormoon wat onder andere vrijkomt als reactie op zowel lichamelijke als mentaal- emotionele stress wordt verlaagd door het wegnemen van testosteron. Cortisol is echter noodzakelijk om adequaat op stress te reageren en eveneens voor een juist herstel na stress. Een chronische verlaging van cortisol heeft een ruïnerend effect op de gezondheid.
Als we een reu castreren en zijn testosteron wegnemen, verlagen we ook zijn Serotonine, zijn GABA en zijn cortisol. We weten dat hierdoor angst, onzekerheid, depressie en agressie significant toenemen.
Ook het probleemoplossend vermogen neemt significant af.
Reuen worden veelal gecastreerd om hen rustiger te krijgen of agressie naar soortgenoten te verminderen. Het is een feit dat onrust, hyperactiviteit en agressie niet veroorzaakt worden door testosteron maar door een toename van stresshormonen en een afname van de hierboven genoemde neurotransmitters.
Castratie is dan ook de slechts denkbare oplossing als het gaat om het voorkomen of oplossen van deze problemen.
Hoe reageren andere reuen op de gecastreerde reu?
Het is een gegeven dat gecastreerde reuen vaak de aandacht trekken van niet gecastreerde reuen, die veelal rijgedrag vertonen ten opzichte van de castraat.
Door het wegnemen van het testosteron ontstaat er een disbalans in de hormoonhuishouding, de vrouwelijke hormonen komen hierdoor op een hoger niveau te liggen. Dit veroorzaakt een ander geurbeeld, de castraat ruikt anders dan een intacte reu maar ook anders dan een teef.
Omdat geur het belangrijkste communicatiemiddel is voor honden heeft dit direct effect op het gedrag van andere honden. Daarnaast ruikt de castraat niet alleen anders maar gedraagt zich ook anders. Dit komt omdat ook neurotransmitters in kwaliteit en kwantiteit veranderd zijn en vaak het cortisol sterk verlaagd is. Samen zorgt dit voor een totaal ander en afwijkend geurbeeld en ander gedrag. Dit kan reacties oproepen van andere reuen en zelfs teven kunnen anders reageren op een castraat.
Als een reu gecastreerd wordt met als enige reden om hem onvruchtbaar te maken kun je beter kiezen voor een sterilisatie, het afbinden van de zaadleiders. Hierdoor behoudt de hond zijn testosteron maar kan geen nakomelingen meer verwekken.
We moeten terdege beseffen dat het ontregelen van de hormoonhuishouding één van de voornaamste redenen is voor het ontstaan van chronische ziekten, depressies, angsten en agressie.
Referenties
Dit artikel is geschreven door Petra Driesen.
Holistisch gedragstherapeut, natuurgeneeskundig, orthomoleculair en kPNI therapeut